Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[współpraca recenzencka]

Pierwszym o czym muszę wspomnieć, to fakt, że po tej części mam niedobór Herkulesa, bowiem jest go naprawdę mało, jednak kiedy już się pojawia, sprawia że cała historia staje się o niebo lepsza.
Sam początek książki był dla mnie całkiem dużym, ale jednocześnie pozytywnym zaskoczeniem. Już od pierwszej strony czułam się wciągnięta przez akcję, przez którą dodatkowo bardzo szybko się płynęło. Niestety z czasem oraz z każdym następnym bohaterem, lektura wymagała ode mnie większego skupienia, czasami nawet chwili przerwy, aby połączyć ze sobą poszczególne fakty. Czy uznałabym to za minus? Raczej nie, chociaż było to dla mnie nieco odmienne zagranie Agathy Christie, z którym to nie miałam jeszcze doświadczenia.
Wśród pozytywów należy nadmienić, że jak sam tytuł wskazuje, cała akcja podzielona jest na trzy akty, natomiast fabuła w nich zawarta, odpowiada tytułom poszczególnych części, dzięki czemu już za wczasu wiemy, czego możemy się spodziewać.

[współpraca recenzencka]

Pierwszym o czym muszę wspomnieć, to fakt, że po tej części mam niedobór Herkulesa, bowiem jest go naprawdę mało, jednak kiedy już się pojawia, sprawia że cała historia staje się o niebo lepsza.
Sam początek książki był dla mnie całkiem dużym, ale jednocześnie pozytywnym zaskoczeniem. Już od pierwszej strony czułam się wciągnięta przez akcję,...

O tym, że uwielbiam tę serię, wie już chyba każdy. Pierwsze dwa tomy połknęłam niemal na raz, jednak trzeci tom zaliczył moim zdaniem minimalny spadek względem drugiego. Nie wiem, czy jest to motywowane tym, że miałam między nimi przerwę, czy raczej zabrakło tego czegoś. O wiele trudniej było mi się wgryźć ponownie w historię, a przeskok czasowy dodatkowo to utrudniał. Całość natomiast została uratowana przez niezawodny humor Aleksandry, który przewijał się niemal na każdym kroku. Innym, równie ważnym aspektem była prawdziwość relacji między bohaterami, współodczuwałam wszystkie ich emocje, a to zadanie jest naprawdę trudne do osiągnięcia. Czy twierdzę, że jest to książka/seria idealna? Absolutnie nie, ma ona wiele niedociągnięć, często razi w oczy ilość przekleństw, alkoholu i skrajnych zachowań, ale mimo tych wad, naprawdę świetnie przesłuchuje się tę historię, co również udowadnia fakt tego, jak szybko płynie czas poświęcany tej książce. Pragnę jeszcze raz wspomnieć, że nie jest to literatura dla najmłodszych.

O tym, że uwielbiam tę serię, wie już chyba każdy. Pierwsze dwa tomy połknęłam niemal na raz, jednak trzeci tom zaliczył moim zdaniem minimalny spadek względem drugiego. Nie wiem, czy jest to motywowane tym, że miałam między nimi przerwę, czy raczej zabrakło tego czegoś. O wiele trudniej było mi się wgryźć ponownie w historię, a przeskok czasowy dodatkowo to utrudniał....

Drugi tom mimo, że jest kontynuacją, jest nieco inny od pierwszego, przez co rozumiem wiele zarzutów do tego, że wyczuwalny jest “spadek”. Ja osobiście nie określiłabym tego w taki sposób, a raczej pokusiłabym się na stwierdzenie, że mamy tutaj znacząco mniej fantastyki, po oprócz kilkukrotnie pojawiającego się potwora, nie ma chyba nic innego wskazującego na ten gatunek. Ponadto mamy tutaj o wiele więcej rozważań nad uczuciami. Sama akcja również nie leci na łeb na szyję i o wiele dłużej musimy czekać na konkretny rozwój akcji. Czy mi to przeszkadza? Raczej nie, chociaż książkę samą w sobie czytało mi się trudniej. Wielokrotnie miałam wrażenie, że opisywane tam emocje mają za zadanie zachęcić czytelnika do pewnych refleksji. Doceniam ten zabieg, bo o wiele bardziej przeżywałam wszystko z naszymi głównymi bohaterami.

Drugi tom mimo, że jest kontynuacją, jest nieco inny od pierwszego, przez co rozumiem wiele zarzutów do tego, że wyczuwalny jest “spadek”. Ja osobiście nie określiłabym tego w taki sposób, a raczej pokusiłabym się na stwierdzenie, że mamy tutaj znacząco mniej fantastyki, po oprócz kilkukrotnie pojawiającego się potwora, nie ma chyba nic innego wskazującego na ten gatunek....